२. . झापा वाच् सर्डीभतो भवेति द॥८३ ॥ वह्निः सचेतनो भूत्वा तुद्यत्र सुनिपुंगवम् ॥ बीडया नम्रवदनकंपे ८६ |ऊ| सं• नेक. ब्रह्मतेजसा ॥ १३ " य७ "Iङ्गजन्म |क्रुदो वे मुनिवरः ॥ करिष्यंति स्पृष्टाः विषादं कामिन्यश्च च युष्माकं शशाप कुलजा ह ॥ यात द्विजाःयूयं ॥ पापयुक्ता ८६ ॥ मानुषीं श्रुत्वा वाक्यं योनिमेव मुनेस्ताश्च च ।। रुरुदुः ८० । प्रेमविह्वलाः भारते ब्राह्मणानां ॥ पुटांजलियुताः च गृहे लभत |ऊ||.अ• . १८ |सर्वा ऊचुस्तं विदुषां वरम् ॥ ८७॥ ॥ मुनिपत्न्य उचुः निष्पापाश्च ॥ अजानंत्यः | ॥ ॥ न त्यजास्मान्मुनिश्रेष्ठ पतिव्रताः उपरस्पृष्ट न च नस्त्यक्तुमर्हसि ॥८८॥ भक्तानां किंकरीणां च न् दंडं कर्तुमर्हसि ॥ युष्माकं चरणांभोजं कदा द्रक्ष्यामहे वयम् ॥|छ। " |ङ|॥ ८९॥ खङ्गच्छेदादत्रपातात्सर्वप्रहरणान्मुने ॥ दारुणः कांतविच्छेदः साध्वीनां ॥ ॥ ब्रह्मिष्ठानां गुणवतां परा |ओ| दुःसहः सदा ९० झन्झांतान्महामुनीन् । एवंभूतान्कथं त्यक्त्वा यास्यामः पृथिवीतलम् ॥ ९१ ॥ यास्यामो यदि विप्रेश कलात्रागमनं वद ॥ अज्ञानस्प|ऊ| ऑर्शदोषश्च न स्यानो विधिबोधितः ॥ ९२ ॥ अहल्यया पुनः प्राप्तः स्वामींद्रस्य प्रधर्षणात् । सा सभोगात्पुनःशुद्ध स्पर्शनादर्जत ऊँ वयम् ॥ ९३ ॥ विचारं कुरु धर्मिष्ट वेदवेदांगपारग । विश्वकर्तुश्च पुत्रस्त्वं सर्वेवेदविदांवर ॥९४॥ अन्येषां च भयाकांत्यजंति शरणं छ| छुपतिम् ॥ स्वकांतभयसंविग्नाः शरणं कं व्रजंति ताः॥ ९८ ॥ अभयं देहि धर्मिष्ठं भययुक्ताभ्य एव च ॥पुत्रे शिष्ये कलत्रे च को दंड/चें अकर्तुमक्षमः॥ ९६॥ दुर्बलः सबलो वापि स्ववस्तूनामपीश्वरः ॥ स्वद्रव्यविक्रये कर्तुं न चान्यो रक्षितुं क्षमः ॥९७कामिनीनां वचः|ङ| ॐ|श्रुत्वा दयालुनिपुंगवः॥ प्रेम्णा रुरोद तासां च निरीक्ष्य मुखपंकजम् ॥९८॥ वेदवेदांगपारज्ञो ज्ञानिनां योगिनां वरः॥ पत्नीविच्छे/सँ दविषये सूच्छां प्राप तथापि सः ॥९९॥ सर्वे बभूवुः शोकार्ता विरहोद्विग्नमानसाः॥ निरीक्ष्य तासां वक्त्राणि तस्थुः पुत्तलिकाय? → ४|॥१००॥ कृत्वा विलापं सुचिरं सर्ववेदविदां वरः। भ्रातृभिश्च सदालोच्य ता उवाच शुचातुरः ॥ १०१॥॥। अंगिरा उवाच ॥। यूयं छु। अशृणुत वक्ष्यामि वचनं सत्यमेव च ॥ स्वकर्मभोगिनां भोगमाकर्माच श्रुतौ श्रुतम् ॥१०३॥ गतो भोगश्च युष्माकमस्माभिः सह छ| ॥ ५७ ॥ |—|निश्चितम् ॥ गते भोगे पुनभोंगो न हि वेदे निरूपितः॥ १०३॥ शुभाशुभं च यत्कर्म भारते कृतिभिः सह ॥ नाभुक्तं क्षीयते कर्म,
