विषनाशः समपदाति. भूयात् ते मदनुग्रहात्
मम भक्तस्य ते गेहे स्वर्णवृष्टिर्दिने दिने ॥ ५९
अयुतायुध ते दत पुत्रपौत्रास्तथायुषः ।
शतपूरुषपथै भुक्ता। भोगननेकशः ।
ततो मत्पदमाप्नोफी 'युक्ताऽश्यो बभूव ह॥ ६०
श्रीसूतः-
भोः शौनकाद्य मुनयः निःसङ्गश्च तपस्विनः ।
भक्तवश्यो वेङ्कटेशः प्रसन्नो भवति ध्रुवम् ॥ ६१
यूयं गत्वा वेङ्कटेशै रमेशं नत्वा स्तुवा वेदवेद्य सु.लय।
भक्तेभ्योऽभीष्टार्थवर्षप्रक्षुद्र सम्श्रोणीश्च तेन वेऽभीष्टसि द्धः॥ ६२
श्रीवेङ्कटेशस्य कथाऽसु वेदं माहात्म्यसारं सुसुप स्त्रभृम्यम् ।
श्रीवेङ्कटेशस्य मप्रियाप्रियं लेके तरं देवर्षिप्रियञ्च ॥ ६३
समस्तपापौघविनाशकरणं समतपुष्पौघसमृद्धिकारणम् । ।
श्रीवेङ्कटेशस्य पदारविन्द सद्म तवृद्भसमनकारणम् ॥ ६४
वक्तुः श्रतुः पठस्य पारायणपरस्य च ।
परापरो वेङ्कटेशः प्रसन्नो भवति क्षणात् ॥ ६५
सत्रेणानेन सन्तुष्टो वेङ्कटेशो मापतिः।
यन् यान् कामान् कामयन्ते तांस्तान् मुक्तिं ददासि च ॥ ६६
इति श्रीमदादित्यपुराणे श्रीवेङ्कटाचलमाह्वये श्री वेङ्कटेशस्य
सकलनीष्टप्रदानमहिमानुवर्णन
नाम पञ्चमड़ययः ।
