नास्ति तुम्बुरुतीर्थस्य समं पापप्रणाशनम् ।
तन्मीनपौर्णमास्यांञ्चेत् सर्वपुण्योत्तमोत्तमम् ॥ १०५
इति श्रीब्रह्मोत्तरखण्डे श्रीवेङ्कटाचलमाहात्म्ये तीर्थमाहात्म्ये
घोणतीर्थमाहात्म्यवर्णनं नाम
पञ्चशत्तमोऽध्यायः ।
***
अथ एकपञ्चाशत्तमोऽध्यायः
***
तुम्बरोर्नारदशापेन घोणतीर्थप्राप्तिः
ऋषयः---
सूत ! सर्वार्थविज्ञानविचक्षण ! महामते ! ।
किञ्चित् ब्रूमो वयं सर्वे तन्नो वक्तुं त्वमर्हसि ॥ १
तुम्बुरुर्नाम भगवान् कस्माद्वेङ्कटपर्वते ।
तपस्तप्त्वा क्वचित्तीर्थं लब्धवान् किं फलं वद ॥ २
कस्माद्वा घोणतीर्थस्य स्वाख्यां प्रार्थितवानभूत् ।
किमुद्दिश्य तपस्तप्तं अस्माकं वक्तुमर्हसि ॥ ३
सूतः---
वेङ्कटेशं नमस्कृत्य कथां कल्मषनाशिनीम् ।
प्रवदामि मुदा युक्ताः शृणुत ब्रह्मवादिनः ! ॥ ४
कदाचिद्गगने यान्तौ वीणावादनतत्परौ ।
ध्यायन्तौ हरिमेकाग्रौ मुनी तुम्बुरुनारदौ ॥ ५
आकाशमार्गे देवर्षिः तुम्बुरुं वीक्ष्य विस्मितः ।
सर्वरत्नमयीं वीणां दधतं वाक्यमब्रवीत् ॥ ६
'तुम्बुरो ! तव वीणेयं मद्वीणातो विराजते ।
केनैवं शोभते वीणा पूर्वमेवं न शोभिता ॥ ७