-० शकुन्तला। चतुर्थी ७ङ्कः ० शकुन्तला ॥ (१) जाणामि वो णिउणातुर्णां [सख्यौ नाळेोनालङ्कारमायुज्ञाते] । ततः प्रविशति स्रानोत्तीर्णः कण्वः । यास्यत्यग्य शकुन्तलेति हृदयं संस्पृष्टमुत्कण्ठया श्रतव्र्वास्यभवोपरोधि गदितं चिन्ताज्ञउँ दर्शनं । वेकव्यं मम तावदीदृशमहो वादरण्यंौकसः पीडान्ते गृहिणः कथयत्रु तनयाविश्रेषदुःखेर्नवेः । [इति परिक्रामति] सख्यौ ॥ (२) रुला सउत्तले घवसिद्मएउना दाणि तुमं संपदं पिध हि एदं विचित्तत्रं खोमत्रुघलं [शकुन्तला उत्थाय नायेन परिदधाति] गौतमो ॥ (३) जाद् रसो दे श्राणान्दवाक्परिरक्षिा लोग्रणा परिस्सम्रन्तो विश्र गुद्ध उअत्थिदो ता समुदाम्रारं परिञ्जस्स [शकुन्तला सत्रीडं वन्दनां करोति] ययातेरिव शम्र्मिष्ठा पत्युर्बङमत्ता भव पुत्रं त्वमपि सम्रातं सेव पूरुमवाप्नुहि ॥ । (१)' जानामि वां निपुणावं । (२)' सखि शकुन्तले धवतितमण्ड ना। इदानीं वं साम्प्रतं धेिहि एतत् विचित्रकं क्षौमयुगलं । (३)' रुष ते श्रानन्दवास्यपरिराधिना लोचनेन परिष्वज्ञामान इव गुरुपस्थित तावत् समुदाचारं प्रतिरन्यस्व ! .. Digitized by GOO9॥
